Aby cieszyć się pięknym trawnikiem, należy usunąć z terenu wszelkie pozostałości po budowie oraz wszelkie śmieci (szkło, folię, kawałki styropianu i gruzu), a także kamienie, korzenie i zdrewniałe pędy. Od dokładności oczyszczenia podłoża zależy nie tylko to, jak w przyszłości będzie wyglądała nawierzchnia, lecz także czy pielęgnacja trawnika będzie bezpieczna (na przykład pozostawione kamienie mogą uszkodzić noże kosiarki).
Podłoże na małym terenie można przekopać szpadlem, na większym terenie lepiej posłużyć się glebogryzarką (kultywatorem). Następnie, pomagając sobie widłami lub grabiami, trzeba dokładnie usunąć wszelkie rośliny wraz z ich korzeniami, kłączami i rozłogami. Nie należy lekceważyć nawet małych fragmentów, bo również z takich niewielkich części chwasty odrastają. Najlepiej jest poczekać dwa-trzy tygodnie i gdy chwasty się pojawią – starannie je usunąć.Uwaga! Jeżeli przygotowujemy podłoże pod trawnik w miejscu, które nie było wcześniej uprawiane i jest mocno zachwaszczone albo powierzchnia jest duża, możemy zastosować radykalnie działający preparat chemiczny, na przykład Roundup, Dominator czy Awans. Preparaty te działają na rośliny jedno- i dwuliścienne, a więc także na trawy. Przenikają przez liście, dlatego należy poczekać, aż chwasty będą miały co najmniej 10 cm i dopiero wtedy wykonać oprysk. Następnie po trzech-czterech tygodniach, gdy rośliny zaschną, można przekopać podłoże, usuwając największe fragmenty chwastów (z pozostawionych martwych resztek nie odrosną).
Teren powinien mieć wyrównaną powierzchnię, ale nie musi być płaski. Zielone pagórki i doliny urozmaicają kompozycję ogrodu. Przed założeniem trzeba nadać powierzchni przewidziany kształt. Jeżeli wymaga to usunięcia znacznych nierówności, trzeba zdjąć próchniczną warstwę gleby i złożyć w pryzmy, następnie odpowiednio splantować wyniesienia terenu, a obniżenia uzupełnić glebą zdjętą w innych miejscach (najpierw sypać część mniej urodzajną). Dosypany materiał zagęścić (ubijakiem lub zagęszczarką mechaniczną) i rozłożyć warstwę urodzajną.
Prace przy formowaniu terenu to odpowiedni moment na poprowadzenie instalacji elektrycznej, nawadniającej i drenażu. Rurki drenarskie i przewody elektryczne powinny się znaleźć na głębokości co najmniej 70 cm (przewód nieosłonięty) lub 40 cm (układany w rurce PCW), a instalacja nawadniająca na głębokości 20-30 cm (rurki nawadniające położone płycej, tuż pod powierzchnią ziemi, mogą być zimą wypychane pod wpływem mrozu, poza tym łatwo je przebić w czasie aeracji darni).
Przygotowując glebę pod trawnik, nie należy zapomnieć o zbadaniu jej kwasowości. Optymalna kwasowość ziemi wynosi pH 5,5-6,5. Jeżeli gleba jest zbyt kwaśna, łatwo porasta mchem, który w przyszłości może być trudny do usunięcia. Dlatego po zbadaniu podłoża (chemicznym lub elektronicznym kwasomierzem, który można kupić w sklepie ogrodniczym) należy ją zwapnować, najlepiej dolomitem lub kredą ogrodniczą (stosuje się 15-25 kg/100 m² dolomitu lub 10-15 kg/100 m² kredy dla gleby lekkiej oraz 25-40 kg/100 m² dolomitu lub 15-22 kg/100 m² kredy dla gleby ciężkiej), lekko wymieszać z glebą i pozostawić na mniej więcej dwa tygodnie. Tak przygotowane podłoże można wzbogacić dobrze rozłożonym kompostem przesianym przez siatkę o drobnych oczkach (około 5 m³/100 m²), nawozem wieloskładnikowym (Azofoska, Polifoska, Fruktus w ilości 3-5 kg/100 m²). Aby rośliny mogły stopniowo korzystać z substancji odżywczych, nawóz chemiczny warto podać w dwóch dawkach: najpierw rozsypać 2-3 kg/100 m² i przekopać na głębokość szpadla, a następnie 1-2 kg/100 m² dokładnie rozgrabić. Wiosną można też zastosować nawóz do trawników o spowolnionym działaniu (Substral, Pokon), z którego składniki stopniowo przenikają do gleby przez trzy-sześć miesięcy.
Uwaga! Nie wolno łączyć wapnowania ani z nawożeniem organicznym, ani mineralnym, lecz zrobić między nimi mniej więcej 2-tygodniową przerwę. W przeciwnym razie między składnikami nawozów zajdą reakcje chemiczne, w których wyniku część związków stanie się dla roślin niedostępna). Nawozy można rozsiewać z ręki, jednak lepiej użyć siewnika. Przewidzianą porcję warto podzielić na pół i jedną część rozsypać, idąc wzdłuż, a drugą w poprzek działki. Wtedy powierzchnia zostanie pokryta w miarę równomiernie. Nawóz trzeba lekko wymieszać z glebą.
Przygotowaną powierzchnię gruntu należy wyrównać (na przykład łatą drewnianą) i zwałować walcem o ciężarze powyżej 70 kg. Aby gleba osiadła i dobrze się zagęściła, dobrze jest w ciągu jednego-dwóch tygodni kilkakrotnie polewać teren wodą. Po tym okresie będzie można ostatecznie przygotowwać podłoże trawnika.
Najlepszym podłożem jest gleba urodzajna i przewiewna.Ziemia zbyt zwięzła, gliniasta – należy ją rozluźnić piaskiem, rozkładając go mniej więcej 10-centymetrową warstwą i mieszając z podłożem na głębokości 20 cm.Ziemia zbyt luźna, piaszczysta – należy ją wzbogacić ziemią próchniczną lub kompostem, rozkładając mniej więcej 10-centymetrową warstwę i mieszając z podłożem na głębokość 20 cm.Ziemia zniszczona, jałowa – najlepiej wymienić wierzchnią warstwę do głębokości 15-20 cm na ziemię urodzajną przywiezioną z zewnątrz. Na 100 m² powierzchni gruntu potrzeba około 25-35 t ziemi. W sytuacji gdy można sobie pozwolić na odłożenie prac przy zakładaniu trawnika, warto po przekopaniu i odchwaszczeniu gleby wysiać rośliny na zielony nawóz (na przykład facelię, peluszkę, bobik). Tuż przed kwitnieniem ściąć je, rozdrobnić i wymieszać z wierzchnią warstwą gleby. Gdy resztki roślin rozłożą się (po dwóch-ośmiu tygodniach, zależnie od gatunku rośliny i od panującej pogody), można przystąpić do dalszych prac.
